Çöllerde artık sulak alan
Ben artık neyle avunayım
Yüreğimdeki kuraklığa
Akmadı akarsu
Nedir ki çile içilir bir damla suda
Yoğurulur gelecek umutlarında
Bir adım bin adımla geriye doğru
Koşuyoruz daha da geriye doğru
Ayrılık uçurumdan aşağı
Kopmuş ip misali birden
Nereden nasıl olduğunu bilmeden
Ölü toprağın üstünde
Ölmüş hayallerin ötesinde soluyorum
Ahım da kalsın mahşere
Beyaz sayfalara artık dokunmam
Kara çalınan alın yazımı okudum
Ektiğim umutlarım çoktan biçilip
Kızıl arzımda kana bulanmış
Bir kere ölürüm sandım
Her anda ânı kaybederek
Ömür boyu ölümle kol kola
Yaşayıp gidiyoruz işte umutsuzluk yakasında.
