| Panik 10.Sayı

Bilmediğim bir yeri özlüyorum…

Duymadığım bir şarkıyı takıyorum dilime melodilerce

Sen diyorum, sen

Götür beni o hiç görmediğim memleketime

Vebasından kaçalım gurbetin

Hem nefes almasını öğrenirim her bir adımda nefesim tıkana tıkana

Kim bilir belki ıhlamurlar orada çiçek açmıştır

Yine kokularının resmini tutardım hafızamda, piksel piksel

Bana cesaret ver, cesaret

Bilmez misin bu beden sana aşkımdan kefaret!

Git desen gider, fakat kal demeni ister

Adımlarımın dördünden ikisi savsaksız

İlerledim mi?

Hâlâ aynı yerde miyim?

Sahi, kimdim ben senden önce?

Kim?

Onu bilmem ama

Memleketimde, sen olsun

Hep sen, sen, sen

Orada da bir “sen” arardım

Çalınmadık kapı, sorulmadık adres bırakmazdım.

Nasıl yaşarım ki burada ben?

Renkler diyorum, renkler

Her biri siyah bak,

Bak hiç renk yok!

Simsiyah.

Vakitlerden ise akşam sabahı.

Güneş nerede?

Dünya’m nerede?

Gün ne zaman doğmuştu ki?

Hangi vakit mesken edindi gökyüzünü zifiri?

Buralarda kendimi dahi bulamıyorum sevgilim.

Bulamıyorum!

Geri dönmek istiyorum, geri!

Beni evime götür, yoruldum.

Dinlenmeliyim,  dinlenmeli!

Burada ne “sen” var,

Ne de artık görsem de tanıyamayacağım “ben”

Gidelim, gidelim!

CEVAP VER

Lütfen yorumunuzu giriniz!
Lütfen isminizi buraya giriniz