Duruşun, takındığın tavırdır. Verdiğin karşılık, sessizliğin, isyan edişin, bakışın, yaptığın yapmadığın her hareket duruşunu gösterir ve “hayat, duruşlardan ibarettir.” Bir olay gördüğünde verdiğin tepki senin karakterindir aslında. Bir insana, hayvana, çevreye zarar verildiğini gördüğünde aldığın tavır kim olduğunu gösterir. Kimin için nasıl tavır takındığın mevzusu da bağlılığını, inancını gösterir. O verdiğin tepki ya da tepkisizliği başkaları görsün diye yapıyorsan eğer, sadece etrafındakileri kandırabilirsin. Sen, seni biliyorsundur çünkü. Durduğun yeri bilmek ve başına ne gelirse gelsin, hangi sınava girersen gir, önüne nasıl engeller çıkarsa çıksın kımıldamamak, kendi ilkelerinden ödün vermemek. Sağlam, yürekli duruş. Doğru yerde, dosdoğru bir duruş.
Tepkisizlik de bir tavırdır, evet. Hatta en çok kullandığımız tavır alış biçimidir. Zalime, katile, haine, zorbaya susmak. Sana dokunmayan yılanı bin yaşatmak. Özgürlük dediğin başkasının alanına müdahale etmeden istediğin tavrı takınabilmekse eğer, bu imkânsızdır. Özgürlük, bir olmadan gerçekleşemez. Bireysel özgürlük yoktur. Her duruşa saygı duyulmaz, çünkü senin kendi duruşun izin vermez buna. Çocuk katilinin duruşuna nasıl saygı duyabilirsin mesela? Ortak olmaktır bu, insanlıktan nasibini almayana. Duruşun imanının yansımasıdır. Hayatta doldurduğun boşluk ya da bıraktığın iz oluşturduğun yerdir. Doğru yerdeysen ve dimdiksen müstakim yoldasın demektir. Müstakim yol seni zorlar, dener, yorar, üzer ama mutlu da eder. Müstakim yol seni Hakk’a ulaştırır. Seni gerçek olana, asıl mutluluğa götürür.
O yolda koşamıyor, hatta yürüyemiyoruz. Çünkü önümüz arkamız her tarafımız kapalı, ayaklarımız zincirli ve dilimiz keskin. Hâkkı haykıran keskinlik. Çünkü dili keskin olanın ayaklarını bağlar, kollarını bağlar, dillerini keserler. Çünkü dili keskin olanın yoluna yol kapanları dizerler. Çünkü önlerine esaslı engeller koyarlar. Kimileri dayanamaz, vazgeçer en rahat yola yönelir. Kimisi olduğu yerde durur sesini çıkarmaz, çıkaramaz. Kimilerinin sabrı yol boyu tükenmez. İmtihanına sabreden, iyiliğe merhamete, bir olabilmeye, paylaşabilmeye uğraşan o yolun sonuna elbet ulaşır. Ha burada, ha orada.
