Gece, karanlığını örttüğünde üstümüze
Ne göz görür aydınlığı ne de bir ışık belirir
Sineye çekilir insan, vicdanıyla yoğrulur
Anılar, bu gecelerde suda boğulur
Bir çocuk gülüşü kadar masum ve içten
Hayat geçiyor ince bir esintiden
Söz layık olmaya çalışıyor sahibine
Kaçan bizler değil habersiz kimliksizler
Yavaşça gölgeler silinir arkamızdan
Ömür boyu bekleyemez insan
Sevda ağacına varamadıysa yar
Bu bekleyiş kime yarar kime zarar
Sessizce ayrılsam kalbinden
Gözlerime bakma fikrin değişir birden
Mısralarıma yazdığım senin için sözler Sana çoktan küsmüşler
