bahçeler örüyoruz sığınaklarımıza
bir el yetiyor
kökünden söküp almaya ektiğimizi
bu sesler şimdi
hangi bahçeye bilmediği bir ezgiyi fısıldıyor
vakit koca bir gece yarısı
sabah henüz bilmediği bir aydınlığa
emanet
baytar da biliyor
bütün atların aynı acıya nallandığını
