Hayatı bir havai fişeğe benzetiyorum.
Fişeği ateşlemek bu dünyaya gelişi simgeler, için kıpır kıpırdır. Herkes o ana şahitlik etmek ister. O
gösteriyi izlemek için gözünü kırpmadan gökyüzüne bakar.
Ağır ağır çıkar o fitil ben buradayım der gibi varla yok arası bir parıltıyla ve işte o an gökyüzünü bir renkcümbüşü kaplar. Bazısı donar kalır bazısı orda olmayı, oraya ulaşmayı hayal eder. Başardın!
Gökyüzündesin ve hayran bakışlarla seni izliyorlar. Peki ya sonra birden aşağı süzülürsün bu düşüş öyle ani olur ki yok oluşun,o hayran bakışların donuk ifadeye dönmesi,en çokta o canını yakar. Gece devam eder, sense bitkin ve ölüme yakın…
Seni heyecanla bekleyenlere ne oldu, yerini çoktan yeni heyecanlar aldı bile.
GÜLCAN SİNCAR
