Kırılacak kalpler,
Susmaya itilecek gönüller,
Dillenmemiş vedalar,
Gözden akıtılmamış yaşlar…
Ne çok şey gizli,
Aynanın ardında;
Bu yaşanmamış, yıkıcı zamanda.
Ben de her şeyin bitiminde,
Sessizliği içtim gün içinde
Acı bir tat bıraktı gönlümde.
Kadeh elde,
Üzülüyorum zamanın gizeminde.
Oysa en iyi ilaç değil miydi,
Bırakmak kendini vakte?
Zaman akıyorken
Sessizliği tercih etmek neyine?
Doğrusu bence:
Ukde bırakmamak içinde.
Ve iyisi mi, dinle
Kalbinin sesini zamanın izinde.
